architekci
Budynek mieszkalno-usługowy przy ul. Nowolipie, Warszawa, Muranów
Budynek zlokalizowany jest w obrębie historycznego założenia urbanistycznego Muranowa Południowego projektu Bohdana Lacherta stanowiąc jedną z pierzei placu - dawnego Rynku Muranowskiego.
Gabaryty projektowanego budynku zostały precyzyjnie zdefiniowane przez warunki zabudowy zawarte w decyzji WZ dla terenu inwestycji. Z przedmiotowych wymagań wynika m.in. odtworzenie linii zabudowy istniejącego uprzednio w tym miejscu budynku biurowego „Zalimp” oraz cofnięcie lica dwu najwyższych kondygnacji od strony zachodniej (od strony szkoły), północnej (od strony placu prostokątnego) i wschodniej (wzdłuż osiedlowej drogi wewnętrznej dochodzącej do placu owalnego).
Ze względów kompozycyjnych i zgodnie z wymaganiami decyzji WZ przewidziano rozbicie bryły budynku na dwa główne segmenty: segment zlokalizowany wzdłuż ulicy Nowolipie i segment usytuowany na zamknięciu perspektywicznym ulicy. Od strony ulicy Nowolipie oba segmenty rozdzielone są cofnięciem lica elewacji, w obrębie którego przewidziano główne wejście do części mieszkalnej. Od strony placu owalnego „zwornikiem” obu segmentów jest IV-kondygnacyjna narożna „wieża” - jej wyjątkową ekspozycję podkreśla dekoracyjny cokół z boniowaniem w formie kostki wypełniającym pełną ścianę w poziomie parteru od strony placu i nawiązującym do wątku elewacyjnego wyburzonego budynku biurowego „Zalimp”.
Bryłę budynku ukształtowano ponadto rozbijając optycznie elewacje na rytm powtarzalnych ryzalitów, dzięki czemu skala budynku lepiej wpisuje się w zastany kontekst. Kompozycję fasad porządkuje ponadto horyzontalny podział tynkowanych pasów stropowych oraz wyraźne podziały pionowe uzyskane za pomocą porte-fenetrów i filarów międzyokiennych dekorowanych profilowanymi pilastrami.
Na kształtowanie formy budynku wpływa także znaczna róźnica poziomu terenu pomiędzy ulicą Nowolipie (strona południowa i wschodnia projektowanego budynku) a placem prostokątnym (strona północna i wschodnia).
Architektura projektowanego obiektu jest propozycją pogodzenia współczesnych rozwiązań projektowych z twórczo przetworzoną socrealistyczną stylistyką charakterystyczną dla zabudowy otaczającej projektowany budynek. W założeniu ma to być architektura wyróżniająca się z otoczenia, ale jednocześnie respektująca charakter otaczającej zabudowy.
Zgodnie z wytycznymi konserwatorskimi kompozycja elewacji zasadza się na operowaniu klasycyzującym detalem (m.in. użycie dekoracyjnych pilastrów kadrujących otwory okienne i dodających elewacjom rytmu i lekkości, wprowadzenie boniowania w formie dekoracyjnej „kostki”, rozwiązanie okien w formie porte-fenetrów z płytkimi balkonami), stosowaniem czytelnych, porządkujących podziałów bryły budynku na powatrzalne segmenty oraz wyraźnym podkreśleniem najniższej kondygnacji w okładzinie kamiennej.
Biały kolor zastosowany dla wątków elewacynych dwóch najwyższych kondygnacji od strony Rynku Muranowskiego i kubatury narożnej od strony placu owalnego nawiązuje kompozycyjnie do kolorystyki czterokondygnacyjnego budynku mieszkalno-usługowego po północnej stronie placu owalnego (dawnego „Domu Książki” autorstwa Jana Stępkowskiego pod kierunkiem B. Lacherta).